|
||||||||
“ Like father, like son… “ Bernard Allison werd in Chicago, IL, geboren als jongste van negen kinderen en, verdeelde zijn jeugd tussen Illinois en Florida. Zijn vader, de “much-missed-Chicago-heavyweight Luther Allison (1939-1997), was een Chicago blues legende. Bernard vergezelde zijn vader begin jaren ’70 naar festivals, waar hij in contact kwam met Muddy Waters, Hound Dog Taylor en Albert King. Terwijl zijn vader tourde leerde Bernard zelf gitaar spelen. Van zijn vader kreeg hij een Stratocaster, maar hij moest hem beloven dat hij verder zou blijven studeren. In 1983, op zijn achttiende stond Bernard met zijn vader op het podium tijdens het Chicago Blues Festival. Nadat hij de middelbare school verliet, werd Bernard door Koko Taylor uitgenodigd om met haar als lid van haar band te touren. Tijdens het touren kwam hij opnieuw in contact met Johnny Winter en Stevie Ray Vaughan. Vanaf 1985, begon Bernard ook met zijn eigen band, Bernard Allison & Back Talk op te treden en in 1989 werd hij de bandleider van de Europese tour band van zijn vader. Bernard debuteerde in 1990 (in EU) solo met ‘The Next Generation’, een album dat hij met de muzikanten van zijn vader in Parijs opnam. Bernard en Allison bleven ook in de volgende jaren verder nauw samen werken. Bernard schreef samen met zijn vader de nummers van Allison’s drie laatste albums. In 1997, het jaar dat zijn vader stierf, debuteerde Bernard in de U.S. met ‘Keepin' the Blues Alive’. Allison's album ‘Storms of Life’ [2002] scoorde op #5 in de Top Blues Albums chart. Ondanks zijn successen in de U.S. bleef Allison in Parijs wonen. Als opvolger van zijn dertiende album ‘In The Mix’ [2015] verscheen er in 2018 bij Ruf Records #14, ‘Let It Go’. Met zijn band (John T. McGhee: ritme gitaar, George Moye: bas & Mario Dawson: drums) trok hij in Stantonville, TN, naar de Bessie Blue Studio om er (zonder keys of blazers!) twaalf nummers op te nemen die een terugkeer naar de basis zouden moeten betekenen. Naast negen originele nummers staan er op de track list slechts twee covers: ”Kiddio” (van Brook Benton & Clyde Otis, met als gast saxophonist Jose Ned James) & ”Look Out Mabel” (van Melvin London & G.L. Crockett). In de Ruf reeks “Songs from the Road” (Mike Zito, Layla Zoe, Savoy Brown, Big Daddy Wilson…) komt deze maand Bernard Allison aan de beurt. De live opnames gebeurden op 23 oktober 2019 in het Musiktheater Piano in Dortmund. De band bestond uit: Dylan Salfer: gitaar, George Moye: bas, Mario Dawson: drums & José James: sax en percussie. Op de DVD staan zestien tracks, met bijna allemaal nummers van Bernard Allison. De opener “Stanky Issues” is een instrumenteel nummer dat Bernard -zoals steeds met een brede glimlach- toelaat om de band aan het publiek voor te stellen. Eerst gitarist Dylan Salfer, dan saxofonist José James, beiden met een korte solo. Daarna volgt het soulvolle “Night Train” (uit zijn laatste album 'Let It Go' – 2018) en mag James op sax voluit gaan. Met het soulvolle “Stay With Me Tonight” (uit 'Higher Power' – 2005) gaat Bernard vijftien jaar terug. Drummer Mario Dawson en bassist George Moye zorgen voor een heerlijke groove en Bernard zingt deze love song met veel gevoel. Ook nu weer een groovende sax solo én naar het einde toe de gitaarsolo. Tijd voor een tweede ballade, “The Way Love Was Meant To Be” (uit ‘Times are Changing’ - 1998) waarmee we twaalf teruggaan. Hier krijgt de negentienjarige gastmuzikant Dylan Salfer de kans om met een knappe solo op zijn rode Gibson te demonstreren. Ook James’ solo ontbreekt hier uiteraard niet. Ook met de swingende blues shuffle “Can't Get You Out of My Mind” kiest Bernard uit ‘Times are Changing’. Met het zeemzoete “Call Me Momma” (uit ‘In the Mix’ - 2015) eert hij zijn moeder. Hier heeft Salfer de bottleneck over de vinger geschoven en demonstreert hij nogmaals. Daarna volgt de rauwe funky blues rocker “Feels Kind Of Funny” (uit ‘Accross the Water’ - 2000) en “Cruisin For Bluesin” (uit ‘Let’s Go’), een nummer dat Bernard samen met drummer Mario Dawson schreef. Het blijft daarna ook funky in het zwoele “Same Ole Feeling” en met de slow blues “Let's Try It Again” grijpt hij terug naar 'The Otherside' uit 2010. Het nummer werd geschreven zijn vader Luther. Er volgt dan een gemeend applaus, waarna José James het woord neemt en alle bandleden nogmaals voorstelt. “Meet Me Half Way” komt ook uit zijn ‘Accross the Water’ album en “Backdoor Man” uit zijn laatste album. Omdat Bernard vermoedt dat zijn vriendin hem bedriegt, trekt hij, gewapend met een .44 Magnum, op onderzoek uit. Dylan Salfer kleurt het verhaal met vet slidewerk dreigend in en, James schittert nogmaals op sax. Voor de opvallende outro zorgt drummer Dawson. “Storms Of Life” is de titelsong van het gelijknamige album uit 2002 en met de ballade “You're Gonna Need Me” kiest Bernard voor een ander nummer van vader Luther. Beide gitaristen, eerst Salfer op zijn Gibson en, daarna Bernard op een witte Les Paul, zorgen voor kippenvel momenten. Voor het intrigerende “Something’s Wrong” staat Bernard klaar met zijn bottleneck. Salfer doet de intro met een korte gitaarsolo, waarna Bernard met een zinderende slide solo overneemt. Ook voor de finale blijft de bottleneck over de vinger geschoven. Voor “Slide Master” ruilt James zijn sax voor conga's. Met ‘Songs from the Road’ van Bernard Allison krijgen we een mooi en breed overzicht van zijn carrière. Allison, hier in uitstekend gezelschap van o.a. saxofonist José James én jong en aankomend talent gitarist Dylan Salfer, blijft zich live profileren als top gitarist. “ On Ruf Records’ 'Songs from the Road', Bernard Allison continues to profile himself live as a great blues rock guitarist… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list CD: Album line-up: Discography Bernard Allison:
|
||||||||
|
||||||||
